Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
Ruch w życiu człowieka i jego znaczenie.
Ruch w życiu człowieka odgrywa ważną rolę, nie zawsze sobie zdajemy z tego sprawę. Towarzyszy człowiekowi od narodzin aż do śmierci. Ruch spełnia różne role i ujawnia się w różnych aktywnościach człowieka, np. w życiu codziennym, zawodowym, związanym z zaspokajaniem potrzeb, wyrażania emocji czy też służy w nawiązywaniu relacji i komunikowaniu się z otoczeniem.
Zdaniem R. Labana najwyższym poziomem rozwoju aktywności ruchowej jest „ruch kreatywny", który daje możliwość zaspokojenia potrzeby tworzenia, wyrażania własnych uczuć, daje poczucie swobody i odprężenia oraz tworzenia własnych kompozycji ruchowych.
Kreatywność i ruch dają możliwość na rozładowanie napięć psychicznych, hamowanych emocji. Narastanie i kumulacja napięć, nie służy zdrowiu psychicznemu i może prowadzić do zaburzeń.
Taka postawa kreatywna toruje drogę w nawiązywaniu relacji z drugą osobą gdyż pomaga w przekazywaniu myśli i wyrażaniu uczuć.
Można stwierdzić, że ruch ma znaczenie dla rozwoju osobowości oraz jest także ważnym elementem terapii.
Ćwiczenia ruchowe w Metodzie Weroniki Sherborne.
W Metodzie W. Sherborne wyróżnia się następujące grupy ćwiczeń ruchowych:
- ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała
Ćwiczenia te pozwalają na stopniowe poznanie poszczególnych części naszego ciała oraz nabywanie umiejętność kontrolowania ruchów, co jest niezbędne do utrzymania pełnej równowagi. Ciężar naszego ciała opiera się na stopach, kolanach, nogach i biodrach, dlatego też poznanie i opanowanie tych partii ciała powinno nastąpić jak najwcześniej. Ruchy prowadzące do poznania własnego ciała to to takie, które w pierwszej kolejności polegają na tzw. "wyczuwaniu". W rozwoju wiedzy o własnym ciele możemy wyróżnić takie etapy jak: wyczuwanie własnego ciała, nazywanie jego części, utrwalanie wiedzy o naszym ciele. Poznanie własnego ciała i kontrola nad jego ruchami prowadzi do budowania się własnej tożsamości: wyodrębnienia własnego ,ja" od otoczenia – to jestem „ja” a to „nie ja”.
- ćwiczenia kształtujące związek jednostki z otoczeniem fizycznym, mają pomóc zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
Ćwiczenia z tej kategorii mają na celu wykształcenie orientacji w przestrzeni. Na tej podstawie tworzy się związek człowieka z tym co jest wokół niego. Ćwiczenia te są ściśle związane z poprzednią grupą, są wykonywane wyłącznie na podłodze oraz występują równolegle w czasie sesji ruchowych. Co za tym idzie, dają poczucie „ugruntowania". Dzięki takim działaniom uzyskać możemy poprawę stanu psychicznego, gdyż poczucie stabilności jest podstawą do rozwijania się, dalszego działania, i ułatwia nawiązywanie kontaktów z innymi osobami. Taka forma ruchu daje dzieciom i dorosłym poczucie swobody i bezpieczeństwa w otaczającej je przestrzeni, w konsekwencji większą pewność siebie.
- ćwiczenia prowadzące do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem, ułatwiające nawiązywanie kontaktu oraz współpracę z partnerem i grupą,
Ćwiczenia te mają na celu wytworzenie się wzajemnego zaufania i na tej podstawie — budowania związku z drugą osobą. Nawiązanie pozytywnych i znaczących kontaktów z drugą osobą, oparte jest na wzajemnym poznaniu i zrozumieniu potrzeb partnera. Tak więź powstaje podczas wspólnych doświadczeń ruchowych proponowanych w opisywanej metodzie. Zabawy ruchowe w Ruchu Rozwijającym W. Sherborne przypominają tzw. baraszkowanie, które zwykle na początku towarzyszy dzieciom i ich rodzicom. Dopiero po tym etapie zabaw indywidualnych z dorosłymi następuje etap baraszkowania z rówieśnikami – można to nazwać socjalizacją. Ćwiczenia te są przede wszystkim dobrą zabawą, w trakcie której uchodzą nagromadzone emocje i napięcia. Ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu dzielimy się na grupy:
- ćwiczenia "z" w parach,
- ćwiczenia "przeciwko" w parach,
- ćwiczenia "razem" w parach,
- ćwiczenia "razem" w grupie