Słowniczek najczęściej używanych pojęć w opiniach
AKOMODACJA- umiejętność ostrego widzenia przedmiotów, które znajdują się zarówno blisko, jak i daleko. Akomodacja jest bezpośrednio związana ze zmianą kształtu soczewki. Jest to możliwe m.in. dzięki skurczom mięśnia rzęskowego. W szkole umożliwia wyraźne patrzenie raz na zeszyt raz na tablicę.
ANALIZA I SYNTEZA – ogół czynności dokonywania rozkładu całości na poszczególne elementy składowe oraz scalania tych elementów w całość. Czynności te dotyczą też procesów poznawczych, analizy i syntezy doznań zmysłowych: wzrokowych, słuchowych, czucia, dotyku i ruchu (kinestezji).
ANALIZA GŁOSKOWA – umiejętność rozkładania słów na poszczególne elementy składowe – głoski, które odpowiadają fonemom (najmniejszym cząstkom języka).
ANALIZA SYLABOWA– umiejętność rozkładania słów na sylaby.
ANALIZATORY– są neurofizjologiczną podstawą odbioru i przetwarzania bodźców.
ANALIZATOR WZROKOWY– jest to podstawowy proces niezbędny w nauce czytania i pisania. Podczas czytania sprowadza się on do spostrzegania tekstu, wyodrębniania z niego wyrazów, a w nich kolejnych liter, tworzących sekwencje znaków w graficznej strukturze wyrazu, odróżniania podobnych liter, zapamiętywania ich, rozpoznawania. Podczas pisania zachodzi proces przypominania sobie kształtu liter, sposobu łączenia ich w strukturę, jaką jest sylaba, a następnie łączenia sylab w wyrazy, wyrazów w zdania
i konstruowanie tekstu rozplanowanego na kartce zeszytu. Nieprawidłowe funkcjonowanie analizatora powoduje zaburzenia funkcji wzrokowych, zależne od tego, gdzie znajduje się jego uszkodzenie.
ANALIZATOR SŁUCHOWY – analizator ten służy do odbioru bodźców słuchowych, w tym dźwięków mowy, ich spostrzegania, zapamiętywania. Uczestniczy w porozumiewaniu się za pomocą mowy. Wraz z innymi analizatorami stanowi neurofizjologiczną podstawę procesów czytania i pisania. Odgrywa w uczeniu się tych czynności zasadniczą rolę, ze względu na zaangażowanie w nich: słuchu fonemowego, czyli zdolności różnicowania głosek, dzięki dokonywaniu analizy dźwięków mowy i odróżniania ich; umiejętności fonologicznych w zakresie operowania cząstkami fonologicznymi, takimi jak głoski, sylaby, logotomy (cząstki słów niebędące głoskami ani sylabami). Te operacje to: wyodrębnianie zdań z potoku wypowiedzeń, słów ze zdań oraz sylab i głosek ze słów. Jest to także proces odwrotny, a mianowicie syntetyzowanie słów z głosek, z sylab. Są nimi również: dodawanie, pomijanie, przestawianie cząstek, znajdujących się na końcu lub na początku słów, które pozwalają rozpoznawać i tworzyć rymy i aliteracje.
ASTYGMATYZM- wada rogówki lub soczewki ocznej, które uległy rozciągnięciu i zniekształciły się; do objawów astygmatyzmu należy zamazane widzenie przedmiotów znajdujących się zarówno blisko, jak i daleko.
BŁĘDY SPECYFICZNE - błędy charakterystyczne dla dysleksji rozwojowej.
BŁĘDY SPECYFICZNE DLA ZABURZEŃ FUNKCJI WZROKOWYCH (percepcji i pamięci wzrokowej):mylenie liter o podobnym kształcie, np. a – o, l - t – ł, m – n, n – r, u – w, e – ę, a – ą ;mylne odtwarzanie położenia liter, np. b –p, b - d, d – g, p – g, m – w, n – u; pomijanie drobnych elementów graficznych liter, np. znaków diakrytycznych; nieróżnicowanie liter małych i wielkich; błędy typowo ortograficzne ó – u, ż – rz, h –ch; mylenie liter rzadziej używanych, H – f – F, Ł – F itp.