Seksualność osób z Zespołem Aspergera
Kolejnym aspektem dojrzewania, który należy omówić z dojrzewającym nastolatkiem jest antykoncepcja - przedstawienie podstawowych pojęć związanych z antykoncepcją i ciążą, omówienie różnych metod antykoncepcji oraz przygotowanie nastolatka do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu lub ginekologa. Warto zadbać w momencie umawiania wizyty, aby miał on odpowiednie broszury i podejście do młodej osoby. Te same informacje może także przekazać seksuolog.
Osoby z ZA przestrzegają i przyswajają reguły społeczne w inny sposób. Nastolatek najczęściej przyjmuje dwie postawy: albo jest obojętny na presję rówieśników albo jej się całkowicie poddaje. Gdy poddaje się presji, często zachowanie nastolatka z ZA jest przesadne, skoncentrowane na tym, co chciałaby grupa, a nie on. W okresie dojrzewania osoby z Zespołem Aspergera staja się bardzo wrażliwi na to, co myślą o nich inni. Są dosyć krytyczni wobec młodszych, wolą kontakt z dorosłymi osobami, z którymi mogą prowadzić intelektualną dyskusję. Mają trudność z rozpoznawaniem emocji wyrażanych na twarzy, interpretują gesty i słowa bardzo dosłownie, co prowadzi do wielu nieporozumień i nadmiernie sztywnego pojmowania interakcji społecznych. Lęk i nieśmiałość u osób z ZA utrudniają kontakty społeczne. Prowadzi to do niskiej samooceny i skłonności do reakcji depresyjnych. Osoby z ZA często mają zaniżoną samoocenę. Często czują się gorsze i nie wierzą w swoje możliwości. Najczęściej ujawniają niską samoocenę w zakresie umiejętności fizycznych i społecznych, a wysoką w zakresie umiejętności intelektualnych. Niekiedy konieczna jest terapia, która pozwoli na upust emocji.
Młodzież z ZA cechuje ciekawość w zakresie zachowań seksualnych, podobnie jak ich „zdrowych” rówieśników, jednak nie mają takich samych doświadczeń. Ich seksualność jest często lekceważona. Pojęcia związane z seksualnością są często błędnie przez nich interpretowane. Mają mniejsze szanse na interakcje z płcią przeciwną, w związku z tym niesatysfakcjonujące kontakty mogą przyczynić do homoseksualizmu lub częstszej masturbacji. Często są bombardowani niespójnymi informacjami na temat akceptowanych zachowań seksualnych, to powoduje chaos informacyjny, a te osoby potrzebują jasnych i jednoznacznych zasad. Osoby z ZA rzadziej mają stworzone warunki do bycia z partnerem sam na sam. Niektórzy w ogóle nie odczuwają potrzeby intymności, dla innych seksualność może stać się obsesją i utartym nawykiem behawioralnym.
Kolejnym ważnym elementem życia seksualnego jest masturbacja. Autostymulacja narządów płciowych jako zjawisko samo w sobie nie jest problemem, szczególnie jeśli zachodzi w akceptowalnym kontekście. W przypadku osób z ZA obserwuje się pewne nieprawidłowości, głównie związane z:
- masturbacją w miejscach publicznych
- masturbacją jako wewnętrznym przymusem
- niewłaściwy sposób masturbowania się prowadzący do uszkodzenia narządów płciowych
- strach przed masturbacją
- dylematy moralne związane z masturbacją
- masturbacja nie kończy się wytryskiem
Masturbacja budzi wiele kontrowersji wśród rodziców i opiekunów, głównie z uwagi na względy religijne i moralne. Z punktu widzenia zdrowego nastolatka, masturbację należy traktować jako normy aspekt jego prawidłowego rozwoju. Biorąc jednak pod uwagę powyższe trudności, jakich mogą doświadczać osoby z ZA, rolą dorosłych powinna być nauka, że masturbacja jest normalnym i zdrowym zachowaniem. Osoby z ZA powinny poznać właściwe miejsce i czas na to zachowanie. Powinny mieć możliwość poznania, który rodzaj stymulacji prowadzi do przyjemności i że masturbacji mogą również towarzyszyć fantazje seksualne. Choć to trudne, obalmy wszelkie mity i ich skutki, związane z masturbacją.