Oswajanie trudnych emocji, czyli zabawy na dziecięce lęki

Kiedy mówimy „Nie ma się czego bać”

• Dziecko nie wie czy wierzyć swojemu ciału – czuje w końcu strach – czy rodzicowi, który zaprzecza jego uczuciom
• Dziecko może uznać, że nie dostrzegamy niebezpieczeństwa.
• Dziecko zamiast dorosłego staje na czatach.
• Dziecko nie może się odprężyć, jeśli nie ma pewności, że dorosły sprawdzi się jako czujny strażnik.

Komunikaty pokazujące uznanie emocji:

• To było naprawdę straszne.
• Wyglądasz na przestraszonego, chcesz, żebym wziął cię za rękę?
• Też bym się bał, gdyby przyśnił mi się taki koszmar.
• Każdy się czasem boi. Ja też.
• Chciałbyś dziś zostać ze mną w domu?
• Możesz siedzieć mi na kolanach tak długo aż będziesz gotowy.

Przydatne komunikaty:

• Rozumiem, że się boisz i wiem, że jesteś bezpieczny.
• Możesz się trząść i płakać w moich ramionach ile chcesz, a potem postawisz kolejny krok w stronę tamtego pokoju (jeśli nie popchniesz dziecka do działania pokazujesz mu, że wszystko jest niebezpieczne).
• Jestem tu z tobą. Czy czujesz jak moje ręce cię obejmują?
• Jesteś/jestem bezpieczna nawet jeśli nie ma mnie przy tobie.
• Czego spróbowałeś? Jak to zadziałało? Czego chcesz spróbować później?
• A możesz sobie wyobrazić, jak dać temu koszmarowi potężne, szczęśliwe zakończenie?

Czego nie wolno robić, kiedy dziecko się boi:

• wyśmiewać się z jego lęków
• zawstydzać go przed innymi
• zmuszać go do stawiania czoła lękotwórczej sytuacji dopóki samo nie jest jeszcze do tego gotowe
• niecierpliwić się
• zakładać, że dziecko boi się z winy rodzica lub własnej
• uważać, że w lękach jest coś złego, nienormalnego

Jak sobie radzić z lękiem?

Dzieci posiadają własne sposoby na strach – tworzą rytuały, wykorzystują fantazję, tworzą niewidzialnego przyjaciela.